Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

” Ο μεταπολεμικός σχεδιασμός της μικρής Ελληνικής πόλης-Η πόλη της Φιλιππιάδας”

Παρέμβαση του προέδρου της ΝΕ Πρέβεζας του ΤΕΕ, στην ημερίδα που διοργάνωσε το ΤΕΕ-Τμήμα Ηπείρου και ο Δήμος Φιλιππιάδας

Πριν λίγο καιρό αρθρογραφώντας στο τοπικό τύπο σχετικά με τη σύγχρονη πόλη και τη σύγχρονη ζωή μας, χωρίς να σκέπτομαι το πρόβλημα της Φιλιππιάδας που κατά μια έννοια είναι πρόβλημα όλης της Ελλάδας, αναφερόμουν στο κοινόχρηστο πράσινο που έχει χαθεί από τις Ελληνικές πόλεις, στη στρεβλή ανάπτυξη τους, αφού ακόμα και σήμερα όλα σχεδιάζονται με όρους «οικονομίας» και όχι όρους κοινωνίας.
Στους σύγχρονους σχεδιασμούς των πόλεων έχει θεσπισθεί ο όρος της «Περιβαλλοντικής πολεοδόμησης».Στη χώρα μας ο όρος αυτός είναι απαγορευτικός γιατί σημαίνει «μεγάλες θυσίες» για τους ιδιοκτήτες όσον αφορά την εισφορά σε γη, η οποία Ελληνική γη από το 1960 και μετά, αποτελεί τη παχιά αγελάδα της οικονομίας ,και η εκποίησή της, την πιο εύκολη και χωρίς κόπο εκποίηση της ζωής μας.
Η λογική αυτή όμως είναι ένας φαύλος κύκλος αφού από τη μία ο πολίτης ζητάει περισσότερη δόμηση με λιγότερο κοινόχρηστο χώρο, καθόσον αυτό θα του αποφέρει περισσότερα κέρδη, από την άλλη όμως κανείς δεν σκέφτεται την αυτονόητη περιβαλλοντική υποβάθμιση που θα ρίξει την αξία της περιζήτητης γης και το αποτέλεσμα που θα απομείνει θα είναι φυσικά χειρότερο: Τα ίδια οικονομικά οφέλη του οικοπεδούχου σε πιο υποβαθμισμένο όμως περιβάλλον.
Και για να καταλαβαινόμαστε, η Κηφισιά π.χ. ένας από τους λόγους που έχει πολύ μεγαλύτερη αξία γης και κατοικίας από το Παγκράτι, δεν είναι λόγω των ακριβών κατασκευών, αλλά λόγω του τρόπου δόμησης, του περιβάλλοντος χώρου και του πρασίνου (κοινόχρηστου και ιδιωτικού).
Σε αντιγραφή του μοντέλου των Αθηνών, όλες οι Ελληνικές πόλεις έχουν την ίδια αναλογία περίπου πρασίνου (3μ2/κάτοικο), το ίδιο φυσικά και η Φιλιππιάδα και οι λοιπές πόλεις του Νομού μας.
Αντίθετα στις λοιπές αναπτυγμένες Ευρωπαϊκές πόλεις, όσον αφορά τους κοινόχρηστους χώρους τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και για να βγάλουμε εύκολα τα συμπεράσματά μας: Βερολίνο : 23,8 μ2 πράσινο/ανά κάτοικο ,Αμβούργο:37,8μ2/κατ, Μόναχο:28,7μ2/κατ ,Βιέννη: 25μ2/κατ.
Mε προδιαγραφές Γερμανίας λοιπόν, η Φιλιππιάδα των 5.000 κατοίκων ήθελε χώρους πρασίνου 100.000 μ2 περίπου. Τώρα τι έχει;
Με δεδομένο ότι και στην αναθεώρηση του ΓΠΣ Πρέβεζας, Φαναρίου, Φιλιππιάδας, Πάργας ο στόχος είναι τα 8μ2/κάτοικο θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι στην Ελλάδα εφόσον δεν αλλάξουν οι προδιαγραφές σχεδιασμού των πόλεων από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, πόλεις τύπου Ευρώπης δεν θα δούμε ποτέ.
Ήρθαν οι πολυκατοικίες και έφυγαν οι γειτονιές , χωρίς πρόβλεψη και σχεδιασμό για τη συνέχιση της ανθρώπινης πόλης , χωρίς νέες πλατείες, χωρίς κοινόχρηστους χώρους προσέγγισης, γνωριμίας, επαφής, χαράς, φιλίας και αλληλεγγύης. Ότι δηλαδή απαιτεί μια δημοκρατία για να επιβιώσει το εξαφανίσαμε.
Και για να μην αδικούμε τη κατοικία κατ ύψος δηλαδή τη πολυκατοικία, πράγματι κάποια στιγμή έπαιξε σημαντικό ρόλο στη στέγαση των φτωχότερων στρωμάτων, αλλά στη χώρα μας ποτέ δεν εφαρμόστηκαν προδιαγραφές βιώσιμης πόλης, και η πολυκατοικία χρεώθηκε το περιβάλλον κενό.
Μήπως έπρεπε να αφήναμε τις παλιές πόλεις ως είχαν και να φτιάχναμε με σχεδιασμό τις νεαπόλεις μας, την Νέα Φιλιππιάδα τη Νέα Πρέβεζα κλπ; Η είμαστε φτωχή χώρα για τέτοιους σχεδιασμούς! (αν και είμαστε στα χαρτιά από πλευράς πλούτου, η 25η χώρα στον ΟΑΣΕ).
Χάθηκε λοιπόν η ανοιχτή πόλη και αντί αυτής, ζούμε σήμερα στις πόλεις της μοναξιάς και του ατομικισμού. Μοναξιά στο διαμέρισμα, μοναξιά και στο ατομικό πράσινο, ο καθένας δηλαδή στο κήπο του (αν έχει), αφού οι κοινόχρηστοι κήποι δεν χωρούν στα σχέδια των πόλεων. Να λέγαμε ότι έχουμε έλλειμμα γης, ότι η πόλη μας είναι χτισμένη στο βουνό ή σε γκρεμό, άντε να το δεχτούμε , στην επίπεδη όμως Πρέβεζα ή την Φιλιππιάδα γιατί τόσο στρίμωγμα;
Μεγάλες λοιπόν οι ευθύνες μας γιαυτό που αφήσαμε να χαθεί, αλλά μεγάλες και οι ευθύνες μας γι αυτά που μπορούμε να βελτιώσουμε και να μην τα αφήσουμε στις άλλες γενιές να τα λύσουν.
Στο δια ταύτα λοιπόν στη Φιλιππιάδα μας, μια μικρή πόλη, με πολεοδομικό ρυμοτομικό κώμης, κάνει το μεγάλο άλμα το 1985 και χωρίς προβλέψεις για κοινόχρηστους χώρους , χώρους στάθμευσης κλπ έβαλε στους στενούς δρόμους της, επταόροφες οικοδομές με συντελεστές Αθήνας και με ποιό τρόπο; από “σπόντα”.
Αυτό που έπρεπε να γίνει το 1985, αμέσως δηλαδή μετά το νέο ΓΟΚ που διαπιστώθηκε το πρόβλημα, η πολιτεία και εννοώ η Νομαρχία , ο Δήμος και η τοπική κοινωνία που δεν εξαιρείται των ευθυνών της, να αντιδράσουν και προχωρήσουν σε νέες ρυθμίσεις δεν έγινε ποτέ. Και όμως τότε ήταν πολύ απλό. Τώρα όχι. Και κλείνω τα μάτια στο παλιό λάθος αφού αυτό δεν διορθώνεται, για να κοιτάξω μπροστά και να μην κάνω πάλι λάθος. Και θάναι λάθος αν η σημερινή ημερίδα αναλωθεί στο νομικό λάθος, γιατί ούτως ή άλλως όλα γίνανε λάθος. Αν και στη πράξη ένα λάθος που κρατάει 25 χρόνια αυτό είναι νόμος πλέον και ας είναι από λάθος. Το “μέγιστο ύψος οικοδομών” είναι ίσως το τελευταίο από τα πολεοδομικά προβλήματα της πόλης. Αυτό που εγώ έχω να προτείνω είναι να εμπιστευθείτε τους μελετητές του ΓΠΣ, να τους αφήσετε ελεύθερους και ανεπηρέαστους να σκύψουν στο πρόβλημα , χωρίς τις συνήθεις πιέσεις και λογικές εργοδότη-αναδόχου, όπου όλοι θα χάσουν και όλοι στο τέλος θα κερδίσουν, ώστε να μπορέσουν να σχεδιάσουν τη Φιλιππιάδα των επόμενων γενιών με πράσινο, με κήπους, με φαρδείς δρόμους, με πεζοδρόμια, με ποδηλατόδρομους, όπως αρμόζει στη πόλη σας που από τύχη , έχει πολύ βάθος και χώρο για να αναπτυχθεί.



Φιλιππιάδα 5 Δεκεμβρίου 2009

Κανιώρης Σπύρος

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Κοπεγχάγη 2009 -Τα κέρδη τους απέναντι στις ζωές μας και στο κλίμα

Από τις 7 έως τις 18 Δεκεμβρίου διεξάγεται στην Κοπεγχάγη η συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή. Παρά τις δραματικές προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας και την απαίτηση όλων των λαών του κόσμου, οι ισχυρές χώρες του πλανήτη έχουν προαποφασίσει να μην καταλήξουν σε δεσμευτική συμφωνία, προκειμένου να διασφαλίσουν οικονομικά βραχυπρόθεσμα συμφέροντα.
Η κλιματική αλλαγή έχει ολέθριες συνέπειες για εκατομμύρια ανθρώπους. Η ερημοποίηση μεγάλων εκτάσεων του πλανήτη απειλεί το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού, η λειψυδρία το 20%, ενώ 1,8 δις ανθρώπων θα αντιμετωπίσουν συνθήκες απόλυτης έλλειψης νερού έως το 2025. Η πείνα πλήττει 37 χώρες: πάνω από 2 δις ανθρώπων απειλούνται με φυσική εξόντωση.

Stop στην κλιματική αλλαγή
Η άνοδος της θερμοκρασίας δεν πρέπει να ξεπεράσει τους 2oC. Κάθε άλλο σενάριο οδηγεί σε καλπάζουσα κλιματική αλλαγή. Σύμφωνα με τις επιταγές της διακυβερνητικής επιτροπής του ΟΗΕ και στο πλαίσιο των κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών, επειδή το 75% της κλιματικής αλλαγής οφείλεται στις ανεπτυγμένες χώρες, απαιτείται:
• Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 40% έως το 2020 και κατά 90% έως το 2050 για τις αναπτυγμένες χώρες.
• Απεξάρτηση των οικονομιών των ανεπτυγμένων χωρών από τον άνθρακα μέσα στα επόμενα σαράντα έτη (2050).
• Κατάργηση της εμπορίας ρύπων μέσω των ειδικών χρηματιστηρίων ρύπων (ευέλικτοι μηχανισμοί του Κιότο). Καθαρές μειώσεις στις ίδιες τις ανεπτυγμένες χώρες.
Η παγκόσμια επείγουσα ανάγκη για περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας δεν μπορεί να υποτάσσεται στους μηχανισμούς της αγοράς και στη διασπορά της ρύπανσης στον παγκόσμιο Νότο.
Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η θερμοκρασία θα αυξηθεί έως και 6ο C μέσα στον αιώνα και το πρώτο καλοκαίρι χωρίς θαλάσσιους αρκτικούς πάγους θα έρθει το 2020. Ο στόχος της νεοφιλελεύθερης και «φιλοπεριβαλλοντικής» ΕΕ και άλλων αναπτυγμένων χωρών, για μείωση των εκπομπών τους κατά 20% έως το 2020, είναι πλέον εντελώς ανεπαρκής.

Οι ζωές μας και το κλίμα πάνω από τα κέρδη τους
Η οικολογική κρίση οφείλεται στην καπιταλιστική ανάπτυξη και στον συνακόλουθο τρόπο παραγωγής και κατανάλωσης που στηρίζεται στην απεριόριστη συσσώρευση του κεφαλαίου και στη ληστρική εκμετάλλευση της φύσης. Η απόλυτη κυριαρχία της αγοράς και η κατάργηση οποιασδήποτε ρύθμισης όξυναν τα ήδη σωρευμένα προβλήματα.
Η λύση των κυβερνήσεων και των οικονομικών συμφερόντων παραμένει ίδια: «business as usual». Είτε με τη μορφή των «πράσινων» business για τον «πράσινο» καπιταλισμό, είτε με την αναμονή για «καλύτερες μέρες», μιας και τώρα το σύστημα βρίσκεται σε κρίση και ύφεση.
Το κόστος καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι/ες των ανεπτυγμένων χωρών, με πράσινους φόρους σε προϊόντα μαζικής κατανάλωσης. Βασικά αγαθά, πρώην ελεύθερα (ποιότητα ατμόσφαιρας, διατροφής κ.λπ.) όπως και πρώην δημόσιου χαρακτήρα, αγαθά και υπηρεσίες (βασικές υποδομές, συγκοινωνίες, διαχείριση σκουπιδιών, νερό, ενέργεια), μετατρέπονται σε πανάκριβα εμπορεύματα με άλλοθι «πράσινες» τεχνολογίες και με στόχο τη διασφάλιση «πράσινων» κερδών .
Ταυτόχρονα οι φτωχοί/ες αυτού του κόσμου –παγκόσμιος Νότος- θα πληρώσουν με τις ζωές τους τις συνέπειες δύο και πλέον αιώνων καπιταλιστικής ανάπτυξης, με πρώτα θύματα τα παιδιά, τις γυναίκες και τους/τις ηλικιωμένους/ες.

Έκτακτα μέτρα ΤΩΡΑ
• Χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών με 115 δις ευρώ ετησίως για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής
• Ανακοπή της αλόγιστης σπατάλης των διαθεσίμων φυσικών πόρων που αποτελούν κληρονομιά για τις γενεές που έρχονται.
• Δραστική εξοικονόμηση ενέργειας σε: βιομηχανία, γεωργία, κτιριακό τομέα, μεταφορές, συγκοινωνίες κ.λπ.
• Μείωση εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από την ναυτιλία και τις αερομεταφορές.
• Απεγκλωβισμό του τομέα της ενέργειας από τη μέγγενη του κέρδους.
• Απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και στροφή στις Α.Π.Ε (αιολική, ηλιακή, γεωθερμική, κ.λπ.), με σεβασμό της φέρουσας ικανότητας των οικοσυστημάτων, της αισθητικής του τοπίου και με συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών σε όλα τα στάδια λήψης αποφάσεων.
• Καμιά νέα εγκατάσταση πυρηνικής ενέργειας και χρονοδιάγραμμα για το οριστικό κλείσιμο των υπαρχουσών.
• Απόρριψη της παραγωγής βιοκαυσίμων από ενεργειακές καλλιέργειες.
• Άμεσα μέτρα για το σταμάτημα της αποδάσωσης και την προώθηση μεγάλης κλίμακας αναδασώσεων και αναγέννησης των δασών.
• Επείγουσες δράσεις για την εξοικονόμηση υδάτινων πόρων.
• Αναδιάρθρωση των υδροβόρων καλλιεργειών και ενίσχυση της παραγωγής βιολογικών προϊόντων με σεβασμό στη βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων.
• Δραστική περικοπή εξοπλισμών και μεταφορά πόρων στην προστασία του περιβάλλοντος.
• Προστασία των δικαιωμάτων των περιβαλλοντικών προσφύγων.



Για την Ελλάδα διεκδικούμε:
• Ριζικό επανασχεδιασμό του ενεργειακού μοντέλου με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας και την άμεση στροφή στις ΑΠΕ.
• Αποκεντρωμένη παραγωγή ενέργειας με κοινωνικό δημόσιο έλεγχο. Όχι στο νέο ενεργειακό κέντρο στην Βοιωτία και γύρω από την Αττική
• Σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και άμεση αντιμετώπιση της τρομακτικής ρύπανσης των λιγνιτικών περιοχών
• Νέα υδατική πολιτική για εξοικονόμηση υδατικών πόρων και την αντιμετώπιση της λειψυδρίας. Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Οριστική απόρριψη της εκτροπής του Αχελώου.
• Κατάρτιση δασολογίου, κατάργηση του δασοκτόνου νόμου 3208/03 του ΠΑΣΟΚ.
• Προστασία των δημόσιων πράσινων χώρων των πόλεων απέναντι στην τσιμεντοποίησή τους από τους επενδυτές του real estate και αύξηση των ελεύθερων χώρων και των ζωνών πρασίνου στα αστικά κέντρα.
• Ενίσχυση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς και κυρίως των μέσων σταθερής τροχιάς. Κατασκευή ποδηλατοδρόμων και ενθάρρυνση χρήσης του ποδήλατου. Δραστικός περιορισμός της χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου. - Όχι νέοι αυτοκινητόδρομοι στον Υμηττό
• Απόρριψη του μοντέλου της «ολοκληρωμένης» τουριστικής ανάπτυξης (π.χ. γήπεδα γκολφ) και της μαζικής παραθεριστικής κατοικίας.

Με τα κινήματα, τους αγώνες και τις προτάσεις της ριζοσπαστικής οικολογικής Αριστεράς
Στη Ελλάδα εκατοντάδες κινήματα αποτέλεσαν το αντίπαλο δέος στις καταστροφικές, για το περιβάλλον, πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε οργανικό κομμάτι αυτών των κινημάτων, με πλήρη σεβασμό στην αυτονομία τους, συμβάλλοντας τόσο στο κινηματικό όσο και στο κεντρικό πολιτικό πεδίο για την ανάδειξη των ζητημάτων και για την, σε αρκετές περιπτώσεις, νικηφόρα έκβασή τους.
Το Δεκέμβρη, ενώ οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων αυτού του κόσμου και τα μεγάλα συμφέροντα των πολυεθνικών θα μετρούν κέρδη και ζημιές, κινήματα από ολόκληρο τον κόσμο, οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς, κοινωνικά δίκτυα, Μ.Κ.Ο., συνδικάτα, ακτιβιστές/στριες και επιστήμονες, θα ενώσουμε τη φωνή μας στους δρόμους της Κοπεγχάγης, αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, προβάλλοντας τη δική μας ατζέντα για
την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής,
την αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας,
την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών,
την κατάργηση των ανισοτήτων και
την άρση της εκμετάλλευσης ανθρώπου και φύσης.

Συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο που θα γίνει στις 12 Δεκέμβρη
στην πλατεία Συντάγματος (Αθήνα) στις 12 το μεσημέρι
και στις άλλες πολύμορφες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα

Η κυβέρνηση καταδικάζει τη χώρα σε τεχνολογική και περιβαλλοντική καθυστέρηση στη διαχείριση απορριμμάτων

  Ο νέος Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων και η στρατηγική της χώρας όσον αφορά στην πρόληψη, στη διαλογή στην πηγή και στην ανακύκλ...