Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

Παρέμβαση επιθεωρητών Περιβάλλοντος για τα διόδια σε Αφίδνες, Καπανδρίτι, Μαλακάσα



Θέμα νομιμότητας θέτουν εμμέσως οι επιθεωρητές Περιβάλλοντος για την κατασκευή των σταθμών διοδίων στις Αφίδνες, στο Καπανδρίτι και στη Μαλακάσα, δικαιώνοντας τις Επιτροπές Αγώνα Κατοίκων, Πολιτών και Εργαζόμενων Ενάντια στα Διόδια.

Συγκεκριμένα, οι επιθεωρητές ζητούν από την κοινοπραξία που κατασκευάζει τον αυτοκινητόδρομο Μεταμόρφωση Αττικής – Σκάρφεια Φθιώτιδας, δεκατέσσερις μελέτες και εγκρίσεις, και κατ’ επέκταση θεσμική τεκμηρίωση, σύμφωνα με την οποία οι διατάξεις του νόμου 3555/2007, που κυρώνει τη σύμβαση των έργων, κατισχύουν των άρθρων του προεδρικού διατάγματος 1979, τα οποία διέπουν τη δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές.

Για την κατασκευή των συγκεκριμένων σταθμών διοδίων, η Πολεοδομία Καπανδριτίου έχει ήδη επιβάλει ιδιαίτερα τσουχτερά πρόστιμα. Από την πλευρά της πάντως, η κοινοπραξία έχει καταθέσει ένσταση στην απόφαση, υποστηρίζοντας ότι με βάση τη σύμβαση δεν απαιτείται η έκδοση οικοδομικής άδειας, ενώ τονίζει ότι δεν κατασκεύασε νέους σταθμούς αλλά ανακαίνισε υπάρχουσες εγκαταστάσεις.

Όπως αναφέρει η «Ελευθεροτυπία», το έγγραφο που έχει στη διάθεσή της με ημερομηνία 20.10.2010, εκδόθηκε ύστερα από σύσκεψη στην οποία μετείχαν οι αρμόδιοι του υπουργείου Υποδομών που ασκούν την επίβλεψη των έργων, καθώς και εκπρόσωποι της κοινοπραξίας. Η σύσκεψη έγινε ύστερα από παρεμβάσεις δημοτικών αρχών και πολιτών της βορειο-ανατολικής Αττικής προς τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές, τους επιθεωρητές περιβάλλοντος και δημόσιας διοίκηση, στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων ενάντια στην επιβολή διοδίων μέσα σε κατοικημένη περιοχή και για καθημερινές μετακινήσεις.

Οι επιθεωρητές Περιβάλλοντος επιπλέον ζητούν:
- τις ενέργειες που έχουν γίνει για τον καθορισμό των θέσεων των σταθμών μέτρησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης
- το σχέδιο επέμβασης για την αντιμετώπιση ρύπανσης από ατύχημα
- τις εγκεκριμένες φυτοτεχνικές μελέτες για τα έργα πρασίνου στον αυτοκινητόδρομο
- τη μελέτη για τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος στους χώρους εξυπηρέτησης των οδηγών και της διενέργειας τεχνικών ελέγχων.

Στις 22 Οκτωβρίου, οι δήμαρχοι Άνοιξης και Αγίου Στεφάνου, οι πρόεδροι των κοινοτήτων Κρυνερίου, Μαλακάσας και Πολυδενδρίου, καθώς και άλλοι πέντε νομαρχιακοί και κοινοτικοί σύμβουλοι, κατέθεσαν στο γραφείο του υπουργού Δημήτρη Ρέππα έγγραφο, που κοινοποιείται στις εισαγγελικές και εποπτικές αρχές, με το οποίο επισημαίνουν ότι η κοινοπραξία δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, που με βάση τη σύμβαση είναι απαραίτητος όρος για να λάβει την προβλεπόμενη κρατική ενίσχυση. Οι παραβιάσεις αυτές συνεπάγονται και ποινικές ρήτρες για κάθε ημέρα καθυστέρησης, που ήδη ξεπερνούν τα 37 εκατ. ευρώ.

Σημειώνεται επίσης, ότι το συντονιστικό ενάντια στα διόδια, προειδοποιεί ότι θα ξεκινήσει αντίστοιχο κίνημα και στα δρομολόγια των τρένων, αντιδρώντας στην αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων, στο πλαίσιο του νέου νόμου για τον ΟΣΕ.

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Κάρλα: η ολική επαναφορά μιας λίμνης



Του Απόστολου Ζώη, Αθηναικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Σημαντικότατες είναι οι αλλαγές που υπέστη τόσο η λίμνη Κάρλα όσο και οι πολύπαθοι κάτοικοι της περιοχής της. Ο κάρλιος πολιτισμός, που ήκμασε στα νερά της, χάθηκε το 1962 και οι πρώην ψαράδες προσπαθούν σαράντα χρόνια τώρα να επιβιώσουν ως αγρότες και κτηνοτρόφοι. Το 2000, άρχισαν τα έργα επαναπλημμυρισμού της λίμνης, στα όρια του Ν. Μαγνησίας.

Ενδιαφέρον προκαλούν τα στοιχεία, που αναφέρονται από το σχηματισμό της έως την αποξήρανσή της, του Kέντρου για τη μελέτη και προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς στη Λίμνη Βοιβηίδα - Κάρλα (ΚΕΜΕΒΟ) -Μουσείο Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας. Για αιώνες αναπτύχθηκε στα νερά της ένας λιμναίος πολιτισμός, ιδιόμορφος. Οι άνδρες των παρακάρλιων χωριών για 9 μήνες έμεναν σε καλύβες από λούρα και ραγάζια μέσα στη λίμνη. Ψάρευαν με δίχτυα ή κατίκια και πουλούσαν την ψαριά τους στους εμπόρους, ενώ πλήρωναν 25% επί των αλιευμάτων φόρο στο Δημόσιο, αποτελώντας έτσι ένα σημαντικό έσοδο για το κράτος.

Από το Πάσχα έως το Δεκαπενταύγουστο, το διάστημα της λεγόμενης απεργίας, έμειναν στα χωριά τους δίνοντας στη φύση τον απαιτούμενο χρόνο για ν' αναπτυχθεί ο γόνος και στους εαυτούς τους το περιθώριο να συντηρήσουν τα καράβια τους, τις λεγόμενες πλατσίδες, αλλά και να χαρούν τις οικογένειές τους. Τότε, ζωντάνευαν και τα χωριά της λίμνης, που τον υπόλοιπο χρόνο ήταν γυναικοκρατούμενα. Ο βάλτος ήταν σύντροφος στη δουλειά, αλλά και στη διασκέδαση, καθώς στα πανηγύρια και τις γιορτές, όπως της Ανθισμένης Αμυγδαλιάς, όλοι έκαναν μια βαρκάδα στη λίμνη.

Η Κάρλα του «χθες» υπήρξε σημαντικότατος υδροβιότοπος, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τα Βαλκάνια. Η ορνιθοπανίδα και η ιχθυοπανίδα της ήταν πολύ πλούσιες. Πάπιες, πελαργοί, τσικνιάδες, κορμοράνοι, πελεκάνοι, φοινικόπτερα, γριβάδια, πλατίτσες, μπίζια, κυπρίνοι, γωβιοί και χέλια ήταν ο «θησαυρός» της Βοιβηίδας που έθρεψε τον παρακάρλιο, και όχι μόνο, πληθυσμό.

Το 1962-2000, η Κάρλα είναι πεδιάδα. Με κρατική απόφαση, η λίμνη αποξηραίνεται. Με την αποστράγγιση των νερών της, το οικοσύστημα και το μικροκλίμα της περιοχής άλλαξαν. Τα ψάρια και τα πουλιά της χάθηκαν, η υπόγεια υδροφορία πέφτει. Ο βάλτος γίνεται κάμπος και οι ψαράδες αγρότες και κτηνοτρόφοι.

Στο ίδιο χρονικό διάστημα, έχουμε το αίτημα των κατοίκων των παρακάρλιων περιοχών για αγροτική αποκατάσταση στις εκτάσεις που αποκαλύφθηκαν.
Έτσι, φτάνουμε στον επαναπλημμυρισμό της Κάρλας. Αυτή η περίοδος αρχίζει από το 2000 και συνεχίζει στο μέλλον, αφορώντας μόνο το Ν. Μαγνησίας. Έπειτα από κρατική παρέμβαση, επέρχεται και πάλι, για δεύτερη φορά, η ανατροπή της ζωής των Κάρλιων ανθρώπων.

Από το χώρο της πρώην λίμνης αποβάλλονται αγρότες και κτηνοτρόφοι. Οι κοινωνικοί πλέον αγώνες των ανθρώπων της Κάρλας, κατά την περίοδο αυτή, συνεχίζονται, ακολουθώντας τη δικαστική οδό, με κύριο αίτημα την κοινωνική αποκατάσταση. Τα έργα για τον επαναπλημμυρισμό μέρους της πρώην λίμνης βρίσκονται τα τελευταία χρόνια σε εξέλιξη.

Από το Φεβρουάριο του 2009, άρχισε να γεμίζει η λίμνη και πάλι με νερό, αλλά και με ψάρια, καθώς ο γόνος των ψαριών ζει έως και 100 χρόνια. Πουλιά έχουν έρθει στην περιοχή και φαίνεται έτσι η δύναμη της φύσης για αποκατάστασή της.
Απομένει, σύμφωνα με όσα δηλώνει ο πρόεδρος του Μουσείου Λιμναίου Πολιτισμού Κάρλας, Σωτήρης Γκανάτσιος, να γίνουν έγκαιρες και οργανωμένες ενέργειες για την ολοκλήρωση του έργου, οι οποίες όμως θα λύνουν και δεν θα αντιμετωπίζουν αποσπασματικά τα προβλήματα, που οπωσδήποτε αναφύονται με τη δημιουργία της λίμνης (έλλειψη βοσκοτόπων, ποιότητα νερού, αποκατάσταση ακτημόνων…).

Στόχος και ελπίδα είναι η αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, στο πλαίσιο των αρχών της αειφορίας. Έτσι, με τις διαμορφωθείσες συνθήκες, τα χρόνια μετά την αποξήρανση προβάλλει το συλλογικό αίτημα για τη δημιουργία της Νεο-Βοιβηίδας, σημειώνει ο κ. Γκανάτσιος.

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Παρ' όλα όσα, Aριστερά

Οι εκλογές πλησιάζουν και η Ελλάδα κατεβαίνει πλησίστια τον Αχέροντα! Πηγαίνει προς χρεωκοπία ξεπουλώντας την κρατική περιουσία, ληστεύοντας τα λαϊκά στρώματα και καταπατώντας το Σύνταγμα. Δάνεια επί δανείων. Και όταν θα "βγούμε" από την κρίση, θα έχουν πραγματοποιηθεί: Μια πρωτοφανής αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, εγχώριου και ξένου. Μια επιστροφή σε έναν μεταμοντέρνο εργασιακό Μεσαίωνα. Μια περαιτέρω διεύρυνση του φαύλου κύκλου του δημοσίου χρέους. Θα "βγούμε", σε συνθήκες που θα προετοιμάζουν την επόμενη, καταστροφικότερη κρίση.

Του Ευτύχη Μπιτσάκη από την εφημερίδα «Αυγή» 16/10/2010

Ήταν αναπόφευκτη αυτή η τυφλή πορεία, όπως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός, ο οποίος έσπευσε να απεμπολήσει μέρος της εθνικής μας ανεξαρτησίας (δικά του λόγια), να υποβαθμίσει την Ελλάδα σε νομαρχία της Ε.Ε. και σε μπανανία των Κινέζων (κομμουνιστών!!) και των εμίρηδων του αραβικού κόσμου; Από πολλές πλευρές έχει δοθεί αρνητική απάντηση και έχουν γίνει συγκεκριμένες προτάσεις διεξόδου. Ενιαία πρόταση δεν έχει διατυπωθεί. Η καταστροφή ωστόσο είναι δεδομένη. Υπεύθυνοι: Τα δύο κόμματα εξουσίας, οι ηγεσίες τους και όσοι τους στηρίζουν από συμφέρον ή από τύφλωση.

Και η Aριστερά;

Η Aριστερά θα ήταν η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αντισταθεί αποτελεσματικά. Πρώτα, επεξεργαζόμενη μια ολοκληρωμένη πρόταση εξόδου από την κρίση, η οποία θα είχε τις λιγότερο καταστροφικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, πρωτοστατώντας στην οργάνωση της αντίστασης στην προδοτική πολιτική της κυβέρνησης. Προτάσεις έγιναν από την πλευρά της αριστεράς. Συνολική πρόταση, προϊόν διαλόγου, δεν έγινε. Και αντί για οργάνωση της καθολικής λαϊκής αντίστασης εναντίον του νέου καθεστώτος υποτέλειας, μοναχικές πορείες και ένας συνεχιζόμενος ενδοαριστερός εμφύλιος.

Σε τι θα μπορούσαν και σε τι θα έπρεπε να συμφωνήσουν αυτή τη στιγμή τα κόμματα και οι οργανώσεις της αριστεράς; Στην καταδίκη και στον αγώνα εναντίον του Μνημονίου. Στην επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους και στη στάση πληρωμών. Ωραία! Αλλά θα φύγουμε από το ευρώ; Θα φύγουμε από την Ε.Ε.; Θεμιτά και κεφαλαιώδη ερωτήματα, στα οποία δίδονται διαφορετικές απαντήσεις, χωρίς επιστημονικά επεξεργασμένη θεμελίωση και χωρίς την επεξεργασία μιας στρατηγικής ανασυγκρότησης του παραγωγικού ιστού της χώρας με απώτερο στόχο τον σοσιαλισμό.

Όμως οι διαφορές είναι λόγος για να μην υπάρξει κοινή δράση και να μην ανοιχτεί ένας δημόσιος διάλογος ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες της αριστεράς, ο οποίος ενδεχομένως θα κατέληγε σε μια κοινή, επιστημονικά θεμελιωμένη πρόταση διεξόδου; Όταν καίγεται το σπίτι σου δεν κάθεσαι να σκέφτεσαι πώς θα μπορούσες να το είχες χτίσει ώστε να μην καεί! Και ο εμφύλιος συνεχίζεται. Το σπίτι καίγεται και "ημείς άδωμεν"!

Δηλαδή: Οι "καθαροί" άτεγκτοι "επαναστάτες", δέσμιοι του πλέγματος σεκταρισμού - οπορτουνισμού, απαιτούν, προκειμένου να γίνει έστω μια κοινή πορεία, να λύσουμε προκαταβολικά το πρόβλημα της Ε.Ε., της δικτατορίας του προλεταριάτου, του ρόλου του Στάλιν (δικαιώνοντάς τον) και των προδοτών Μπρέζνιεφ και Γκορμπατσόφ κ.λπ. Σε όλα όχι, αλλά τη θεωρία κατέληξαν να την ταυτίζουν με τα επτά ή δώδεκα "απλά μαθήματα". Οι άλλοι; Αυτοί, δέσμιοι ακόμη της αόριστης και καταστροφικής ιδεολογίας του ευρωκομμουνισμού και του ασαφούς ευρωπαϊσμού, δεν ασχολούνται με θέματα "στρατηγικής". Δεν διδάχτηκαν από την κατάντια των πρωτεργατών, Ισπανών, Ιταλών και Γάλλων. Ο πάγιος τακτικισμός τούς οδήγησε πρόσφατα στη μεγαλοφυή ιδέα να διεμβολίσουν το ΠΑΣΟΚ με την ευκαιρία των δημοτικών εκλογών! (Δεν αναφέρομαι στους πολύ ανανεωτικούς, που άραξαν ήδη στις παρυφές του ΠΑΣΟΚ). Τέλος, η ριζοσπαστική αριστερά; Οι χιλιάδες παλαιοί και νέοι αγωνιστές που είναι πάντοτε παρόντες στους κοινωνικούς αγώνες; Η πολυδιασπαμένη ριζοσπαστική αριστερά δεν μπόρεσε, παρά τα όποια βήματα, να κατανοήσει ότι το μέλλον του ελληνικού και του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος δεν βρίσκεται στην επιστροφή στον Στάλιν, στον Τρότσκι και στον Μάο, αλλά στη δημιουργική - διαλεκτική υπέρβαση του παρελθόντος, που σημαίνει: Κριτική αποτίμηση, ανάκτηση του επιστημονικού κεκτημένου του μαρξισμού, δημιουργική ανάπτυξή του, ώστε να ανταποκρίνεται στις συνθήκες της εποχής μας, και ταυτόχρονα θεωρητική και πρακτική αξιοποίηση της πείρας του παγκόσμιου εργατικού κινήματος - θετικής και αρνητικής.

Ο εικοστός αιώνας των μεγάλων επαναστάσεων, των πλανητικών αισιόδοξων προοπτικών, των μεγάλων καταρρεύσεων και της μεγάλης απογοήτευσης έληξε. Μπήκαμε στον 21ο αιώνα. Και προφανώς δεν πρόκειται απλώς για χρονολογία. Έχουν κατανοήσει οι "ηγεσίες" μας το μέγεθος της καταστροφής; Ο εικοστός αιώνας έληξε με την κατάρρευση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Οι ιδεολόγοι τού (επί του παρόντος) νικηφόρου καπιταλισμού, βιάστηκαν να μας βεβαιώσουν για το τέλος των ιδεολογιών, για το τέλος της Ιστορίας και για την αιώνια καπιταλιστική ειρήνη που θα μετέτρεπε τον άνθρωπο σε πειθήνιο παραγωγικό - καταναλωτικό δίποδο. Η Ιστορία τους διέψευσε! Σήμερα ζούμε την εποχή των νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων, αλλά η παντοκρατορία των ΗΠΑ οδεύει προς μια τραγική Δύση. (Επί του παρόντος έχουν την υπεροχή των καταστροφικών μοντέρνων οπλοστασίων). Ήδη οδεύουμε προς ένα πολυπολικό κόσμο: ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Λατινική Αμερική κ.λπ. Ο κόσμος αυτός δεν θα είναι ένας κόσμος ειρηνικού ανταγωνισμού. Θα είναι ένας κόσμος συγκρουσιακός και η πιθανότητα αυτοκαταστροφής του ανθρώπινου είδους δεν είναι πλέον μηδενική. (Μεταξύ άλλων, ο καπιταλισμός λεηλάτησε τα φυσικά αποθέματα. Οι πόλεμοι για ενεργειακά αποθέματα, νερό, πρώτες ύλες, τρόφιμα, είναι δυνατόν να καταλήξουν σε πυρηνικό ολοκαύτωμα). Ελπίδα; Η αναγέννηση του εργατικού και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος με στόχο μια παγκόσμια κομμουνιστική κοινωνία, η οποία δεν θα καταργήσει μόνο την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα, λύνοντας τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού, θα λύσει και την παράγωγη, αλλά δεσπόζουσα σήμερα: την αντίθεση ανθρώπου - φύσης, δημιουργώντας μια αξιοβίωτη κοινωνία θεμελιωμένη όχι μόνο στη βάση της κοινής κατοχής του κοινωνικού πλούτου, αλλά σε ένα σύνολο πνευματικών και ηθικών αξιών που θα σημαδεύουν το πέρασμα από τη βάρβαρη προϊστορία στην πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας (Μαρξ).

Ουτοπία; Επί του παρόντος. Ουτοπία, αλλά και δυνατότητα που κυοφορείται στα σπλάχνα του σημερινού βάρβαρου κόσμου. Και η αριστερά; Οι πλανητικοί κίνδυνοι αλλά και οι νέες δυνατότητες καθορίζουν το ιλιγγιώδες μέγεθος των καθηκόντων της. Να ελπίσουμε; Ναι, αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει! Και η ελληνική αριστερά; Θα μπορέσει να υπερβεί τη σημερινή της μιζέρια; Το γιατί και το πώς θα το συζητήσουμε μετά τις εκλογές. Τώρα: Παρ' όλα όσα αρνητικά, ψήφο στην αριστερά! Ούτε αποχή, ούτε λευκό. Ο καθένας ας ψηφίσει όποιον θεωρεί περισσότερο συνεπή, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της επιλογής του.

Μετά τις εκλογές: Αν θέλουμε να μην μείνουμε νεκρά κατάλοιπα ενός ηρωικού και τραγικού παρελθόντος, τα οποία θα σαρώσει ενδεχομένως κάποιο κύμα ενός νέου κινήματος, ας σκεφτούμε: Οι διαφορές είναι αναπόφευκτες! Υπάρχει όμως μια αντικειμενική πραγματικότητα και μια αλήθεια που της αντιστοιχεί. Θα επιχειρήσουμε να την αναζητήσουμε μέσα από την κοινή δράση και τη θεωρητική συζήτηση; Επί του παρόντος, ας σταματήσει τουλάχιστον το αμοιβαίο "θάψιμο". Ας αντιπαρατεθούμε, σκληρά έστω, αλλά με όρους πολιτικής. Εδώ θα είμαστε και μετά τις εκλογές.

Πρωταρχικός στόχος η εξάλειψη της φτώχειας


Κάθε 3 δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει από τη φτώχεια. Συνολικά 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα.

Η 17η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας το 1993 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η φετινή Ημέρα έχει ως θέμα: «Επιδιώκοντας τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας: Να βοηθήσουμε τους φτωχότερους από τους φτωχούς», καλώντας την παγκόσμια κοινότητα σε επαγρύπνηση για την εξάλειψη της φτώχειας.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, «η φτώχεια συνιστά παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Στερεί τη δυνατότητα ουσιαστικής συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, επομένως μπορεί να σημαίνει την έλλειψη χρημάτων για την προμήθεια τροφής ή ρούχων, πρόσβασης σε σχολεία ή νοσοκομεία, γης για την καλλιέργεια τροφίμων, πρόσβασης σε καθαρό νερό ή σύστημα αποχέτευσης, εργασίας για τα προς το ζην. Ως πρωταρχικός στόχος τίθεται η παροχή στους ανθρώπους των μέσων για την ικανοποίηση των βασικών τους αναγκών.

Η πρόσφατη οικονομική και χρηματοοικονομική κρίση ενέτεινε την ανοδική πορεία της φτώχειας και της ανεργίας. Υπερβολικά υψηλό ήταν κατ’ επέκταση και το κόστος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία εξορίστηκαν συχνά σε δεύτερη μοίρα. Σήμερα, η πλειονότητα των ανθρώπων στον κόσμο ζουν σε αστικές περιοχές και, από αυτούς, περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν σε παραγκουπόλεις. Ένας στους τρεις κατοίκους των πόλεων ζει σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης, με ελάχιστες ή και καθόλου στοιχειώδεις υπηρεσίες, και με την καθημερινή απειλή της ανασφάλειας, της βίας και της αναγκαστικής έξωσης.

Η ανισότητα ως παραπροϊόν της παγκοσμιοποίησης δεν περιορίζεται μόνο σε εκείνους που ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες. Όπως έδειξε η έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) τον Οκτώβριο του 2008, και στις βιομηχανικές χώρες «η οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών ωφέλησε περισσότερο τους πλούσιους παρά τους φτωχούς». Οι ΗΠΑ ήρθαν 27ες στα 30 κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ, όσον αφορά την παγιωμένη φτώχεια και την αύξηση της άνισης κατανομής του εισοδήματος.

«Από τους φτωχούς αστικούς πληθυσμούς στις φαβέλας του Ρίο ντε Ζανέιρο στη Βραζιλία, μέχρι τις κοινότητες των Ρομά στις χώρες της Ευρώπης, πολλοί άνθρωποι είναι φτωχοί λόγω των ανοιχτών και των συγκαλυμμένων πολιτικών διάκρισης, περιθωριοποίησης και αποκλεισμού, που διαπράττονται από το κράτος ή με την ανοχή του, και με τη συνεργασία επιχειρήσεων ή ιδιωτικών φορέων. Δεν είναι απλώς σύμπτωση ότι πολλοί από τους φτωχούς του κόσμου είναι γυναίκες, μετανάστες, εθνοτικές ή θρησκευτικές μειονότητες. Δεν είναι τυχαίο ότι η μητρική θνησιμότητα παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους φονιάδες της εποχής μας, αν και ελάχιστες δαπάνες για επείγουσα μαιευτική περίθαλψη θα μπορούσαν να σώσουν τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία» σημείωσε στην ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, η γενική γραμματέας της Αϊρίν Χαν.

Σύμφωνα με νέο δείκτη που κατάρτισε το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για τα Ηνωμένα Έθνη, ο μισός πληθυσμός του πλανήτη που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας κατοικεί στη νότια Ασία και μόλις το ένα τέταρτο στην Αφρική, ανατρέποντας την κρατούσα αντίληψη για την παγκόσμια φτώχεια, που ήθελε τους περισσότερους φτωχούς να ζουν στην υποσαχάρεια Αφρική. Βάσει του «Πολυδιάστατου Δείκτη Φτώχειας» (Multidimensional Poverty Index), που συνθέτει στατιστικά στοιχεία από 104 χώρες που έχουν 5,2 δις. κατοίκους, δηλαδή το 78% του παγκόσμιου πληθυσμού, ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας έχει φθάσει το 1,7 δισ., και όχι το 1,3 δισ., όπως υπολογιζόταν με βάση τον δείκτη ανθρώπινης φτώχειας, που αποτελούσε ως σήμερα βασικό εργαλείο αποτίμησης του προβλήματος. Επίσης, 8 ινδικά κρατίδια έχουν περισσότερους φτωχούς από ότι οι 26 φτωχότερες χώρες της Αφρικής. Σε αυτά τα κρατίδια ο αριθμός των φτωχών ανέρχεται στα 421 εκατομμύρια, ενώ στα φτωχότερα κράτη της Αφρικής ο αντίστοιχος αριθμός των φτωχών εκτιμάται στα 410.

Πρόσφατα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) για το έτος 2008, πριν δηλαδή καν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, επισημαίνουν ότι το 19% του ελληνικού πληθυσμού ή περισσότεροι από 2 εκατομμύρια πολίτες βρισκόταν στο κατώφλι της φτώχειας. Στα ίδια στοιχεία καταγράφονται, επίσης, μεγάλες ανισότητες μεταξύ των φτωχών τμημάτων του πληθυσμού και των πλουσίων. Οι δαπάνες του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού το 2008 ήταν 5,53 φορές περισσότερες από αυτά που ξόδευε το φτωχότερο 20% του πληθυσμού.

Οικολογικά SOS για την επένδυση στον Αστακό




Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

Τι σχέση έχει η επένδυση του Αστακού με την πράσινη ανάπτυξη; Ο,τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Αυτό το συμπέρασμα, τουλάχιστον, συνάγεται από τα λεγόμενα πανεπιστημιακών και περιβαλλοντικών οργανώσεων. Η επένδυση προβλέπει τη δημιουργία θερμοηλεκτρικού σταθμού ισχύος 1.100 μεγαβάτ και χρησιμοποιεί ως καύσιμο υγροποιημένο αέριο (LPG), συμβατική πηγή ενέργειας. Ο Δ. Ιμπραήμ, συντονιστής εκστρατειών της Greenpeace, εξηγεί ότι «με βάση τα τεχνικά χαρακτηριστικά που δόθηκαν στη δημοσιότητα, αναμένεται να εκλύει περί τα 3,5 εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα ετησίως».

Διοξείδιο σε φύκια

Ας μην είμαστε, όμως, κινδυνολόγοι. Ιδού και η πράσινη ανάπτυξη: Οι επενδυτές μιλούν για δέσμευση του CO2 σε καλλιέργειες φυκιών, οι οποίες στη συνέχεια θα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Το μόνο που μένει είναι... να ανακαλυφθεί η επαναστατική αυτή μέθοδος. «Γιατί προς το παρόν, ερευνάται ακόμη και δεν υπάρχει σήμερα ολοκληρωμένη τεχνογνωσία» λέει ο αν. καθ. Φυσικής Περιβάλλοντος του ΕΜΠ, Αλ. Παπαγιάννης.

Η μόνη γνωστή φιλοπεριβαλλοντική τεχνολογία είναι η δέσμευση και αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα στο υπέδαφος. Μεθοδολογία, που επίσης επικαλείται η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) της Αστακός Τέρμιναλ Α.Ε. Πρόκειται για τη μέθοδο CCS (Carbon Capture and Storage), για την οποία όμως ακόμη και αυτοί που την υπερασπίζονται, ομολογούν ότι εφαρμόζεται πιλοτικά. Σε συνέδριο του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε στην Κοζάνη, ο γενικός διευθυντής ενέργειας της Greenhouse Gas R&D Programme του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας, J. Gale, δήλωσε ότι «αποθηκεύονται ανά τον κόσμο 10 Mt (10.000.000 τόνοι) διοξειδίου του άνθρακα ανθρωπογενούς δραστηριότητας». Μόνο η έκλυση δηλαδή CO2 του Αστακού αποτελεί το 1/3 αυτών που μπορούν να αποθηκευτούν παγκοσμίως, καταδεικνύοντας ότι η μέθοδος CCS δεν είναι ακόμη εφαρμόσιμη σε ευρεία κλίμακα.

Στην περιβαλλοντική επιβάρυνση που θα δεχτεί η περιοχή, πρέπει να προστεθούν οι κίνδυνοι που προκύπτουν από την αποθήκευση και διακίνηση του LPG, το οποίο θα έρχεται από το Κατάρ στην Ελλάδα με δεξαμενόπλοια. Στην επιστολή που έστειλε προς το Νομαρχιακό Συμβούλιο Αιτωλοακαρνανίας, ο τ. καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, Δημ. Γ. Παπανίκας, αναφέρει μεταξύ άλλων τις εξής διαπιστώσεις: «Περίπου το 1% της εναλλασσόμενης ποσότητας του αποθηκευόμενου και διακινούμενου αερίου διαφεύγει ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον. Στην προκειμένη περίπτωση, οι διαφυγές αναμένεται να φτάσουν τα 40 με 60 εκατ. κυβικά μέτρα ετησίως, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς απωλειών αλλά κυρίως επικινδυνότητας, ρύπανσης και οχληρής οσμής, η οποία θα είναι διάχυτη και μόνιμη στην ευρύτερη περιοχή».

Κίνδυνος ατυχήματος

Αφήνουμε στην άκρη την πιθανότητα ενός ναυτικού ατυχήματος των δεκάδων δεξαμενόπλοιων που θα μεταφέρουν το LPG από το Κατάρ. Η συγκεκριμένη επένδυση διέπεται από τους όρους της οδηγίας Sevezo ΙΙ, η οποία αφορά τα μεγάλης κλίμακας βιομηχανικά ατυχήματα. Πρόκειται, δηλαδή, για επένδυση με πολύ υψηλές πιθανότητες ατυχημάτων. Το λέει άλλωστε ο τίτλος της οδηγίας: «Καθορισμός μέτρων και όρων για την αντιμετώπιση των κινδύνων από ατυχήματα μεγάλης έκτασης σε εγκαταστάσεις ή μονάδες λόγω της ύπαρξης επικίνδυνων ουσιών», στις οποίες συγκαταλάγεται και το LPG. Να σημειωθεί ότι έκρηξη σε μονάδα LPG στο Μεξικό στοίχισε τη ζωή 640 ανθρώπων...

Ιδιαιτέρως επιβαρυντική είναι η θερμική ρύπανση της ατμόσφαιρας και της θάλασσας. Στην περιοχή λειτουργούν ιχθυοκαλλιέργειες («Νηρέας») και τα φυσικά ιχθυοτροφεία Κατοχής-Νηοχωρίου. Για το θαλάσσιο οικοσύστημα, ο Β. Τσελέντης, καθηγητής Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του Πανεπιστήμιου Πειραιώς, εξηγεί ότι «ήδη έχουμε μελέτες που καταδεικνύουν ότι ακόμη και η αύξηση δύο βαθμών είναι καταστροφική για τη μέγα πανίδα, όπως είναι τα καβούρια κ.λπ. Μεγαλύτερα θερμικά φορτία θα προκαλέσουν απόλυτη διατάραξη του θαλάσσιου οικοσυστήματος».

Και συμπληρώνει: «Ισως κάποιοι θα αναρωτηθούν: "Για μερικά... καβουράκια θα χαθούν τόσες θέσεις εργασίας;" Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα».

Το κόστος των ρύπων

Φυσικά και δεν είναι. Οι πολυδιαφημιζόμενες 1.500 θέσεις εργασίας έγιναν 140. Αλλα... οφέλη; Σύμφωνα με τα εξαγγελλόμενα, το ρεύμα του Αστακού θα πουλιέται στην Ιταλία. Τους ρύπους του Αστακού, όμως, ποιος θα τους πληρώνει; Οπως μας πληροφορεί ο κ. Ιμπραήμ, το 2013, οπότε ξεκινάει και η σχετική υποχρέωση της Ελλάδας, «το κόστος για τη συγκεκριμένη επένδυση θα ανέρχεται με σημερινές τιμές στα 63 εκατομμύρια ευρώ».

Στην ίδια λογική ο υπεύθυνος εκστρατειών της WWF, Αχιλλέας Πληθάρας, τονίζει:

«Προκαλεί εντύπωση η βιασύνη με την οποία επιχειρείται η προώθηση μιας τεράστιας μονάδας ηλεκτρισμού 1.100 MW με καύσιμο το λίαν επικίνδυνο -και καθόλου πράσινο- LPG. Η ερώτηση, βέβαια, είναι μια: Από τη στιγμή που α) σύσσωμη η τοπική κοινωνία τάσσεται ενάντια στο έργο, β) ο σχεδιασμός του ΥΠΕΚΑ δεν προβλέπει τη χρήση LPG για την κάλυψη των αναγκών μας και γ) η διεθνής πρακτική δείχνει πως το LPG δεν ενδείκνυται για ηλεκτροπαραγωγή, για ποιον λόγο θα πρέπει να γίνει στην Ελλάδα ένα εργοστάσιο με υψηλότατο ρίσκο ατυχήματος που θα πουλά το ρεύμα στην Ιταλία και θα φέρει ελάχιστες θέσεις εργασίας;»

Ο Ηλίας Γεωργαλής, μέλος της Επιτροπής Πολιτών, σχολιάζει: «Η ενεργειακή "μονοκαλλιέργεια" αναιρεί τις αποφάσεις της τοπικής κοινωνίας για πολύπλευρη ανάπτυξη της περιοχής. Στην ουσία αναιρεί και το γενικό χωροταξικό, αφού συμπαρασύρει στην κατεύθυνση της υψηλής όχλησης βιομηχανικής ανάπτυξης μια μεγάλη περιοχή της δυτικής Ελλάδας. Πώς συμβιβάζονται οι ιχθυοκαλλιέργειες, η παράκτια αλιεία, η βιολογική γεωργία-κτηνοτροφία, ο εναλλακτικός τουρισμός με μονάδες Sevezo ΙΙ»;

Μοντέλο Ντουμπάι στο Ελληνικό, το χειρότερο και πλέον αντιοικολογικό στον πλανήτη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/09/2010
Του Νικου Μπελαβιλα*

Έρχονται στιγμές που οι επιστήμονες είναι αναγκασμένοι να πάρουν θέση απέναντι στις προκλήσεις των καιρών. Οφείλουν να το κάνουν, σύμφωνα με τα κριτήρια και τις αξίες της επιστήμης τους. Οφείλουν να το κάνουν ακόμη με τη συνείδηση ότι αποτελούν μέρος ενός κοινωνικού συνόλου και με επίγνωση των ευθυνών απέναντι σε αυτό. Καθώς η εποχή των «βασιλικών επιστημόνων» έχει παρέλθει -η εποχή δηλαδή που οι επιστήμονες προσανατόλιζαν τις απόψεις τους στις βουλήσεις των ηγεμόνων.

Εκ μέρους της ομάδας του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η οποία μελετά το Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού, νιώθω την υποχρέωση να δηλώσω ότι η σημερινή ανακοίνωση περί μνημονίου με το Κατάρ για το μέλλον του πρώην αεροδρομίου εξευτελίζει την παράδοση μιας γενιάς πολεοδόμων, από τον Αντώνη Τρίτση, τον Γρηγόρη Διαμαντόπουλο, τον Γιώργο Κανδύλη, μέχρι τους σημερινούς ενεργούς συναδέλφους μας, οι οποίοι θεωρούσαν, δίδαξαν και εφάρμοσαν ότι η περιβαλλοντική καταστροφή και το πολεοδομικό αδιέξοδο της Αθήνας οφειλόταν σε τυχάρπαστες και αντιεπιστημονικές αποφάσεις, σε ευκαιριακές πολιτικές επιλογές. Οι οποίοι δίδαξαν ακόμη ότι η πολεοδομία είναι ταυτόσημη έννοια με τη Δημοκρατία, τον δημόσιο διάλογο και το κοινό συμφέρον.

Νιώθουμε, όπως και δεκάδες άλλοι συνάδελφοί μας, ταπεινωμένοι μαθαίνοντας πως στα μακρινά εμιράτα ελήφθησαν αποφάσεις για το μέλλον του μεγαλύτερου ελεύθερου χώρου της Αθήνας, ερήμην των θεσμικών οργάνων της δημοκρατίας, αποφάσεις οι οποίες δεν έχουν ουδεμία σχέση με οτιδήποτε ακούστηκε όλα αυτά τα χρόνια ως ανάγκη, είτε από τη μια είτε από την άλλη πλευρά. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο επίσημος δημόσιος διάλογος και οι σοβαρές τεκμηριωμένες επιστημονικές προτάσεις είχαν τελικά αμελητέο βάρος μπροστά στο οικονομικό δέλεαρ.

Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι της λήψης των αποφάσεων για το Ελληνικό, αγνοώντας τις σύγχρονες ευρωπαϊκές αντιλήψεις για την πόλη και το περιβάλλον, πείστηκαν από τους εμίρηδες του Κατάρ να ακολουθήσουν το χειρότερο και πλέον αντι-οικολογικό οικιστικό μοντέλο του πλανήτη. Το μοντέλο του Ντουμπάι!

Νομίζουμε ότι η επιστημονική συζήτηση έχει ολοκληρωθεί. Από την πλευρά μας κάναμε τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια να θέσουμε τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος και τα ρεαλιστικά σενάρια, ως προς το περιβαλλοντικό και το οικονομικό σκέλος, στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου. Εναπόκειται στην ίδια την κοινωνία, στην αυτοδιοίκηση, στους ενεργούς πολίτες της, να αποφασίσουν ποιον δρόμο θα ακολουθήσουν σε σχέση με το μέλλον της πρωτεύουσας, αν θα επιτρέψουν δηλαδή ή όχι άλλον έναν αδιέξοδο κύκλο οικοδόμησης και καταστροφής του περιβάλλοντος.

* Νίκος Μπελαβίλας, επίκουρος καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Το «λαθρεμπόριο» των τοξικών αποβλήτων στην Ελλάδα



Για λαθρεμπόριο τοξικών αποβλήτων, τα οποία θάβονται, κρύβονται, μετονομάζονται και καταλήγουν τελικά στη δημοτική βαρέλα με ελάχιστο κόστος για τον ρυπαντή, κάνει λόγο ο χημικός Θανάσης Παντέλογλου. Το φαινόμενο καταγράφεται ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Ελευσίνα, τα Οινόφυτα-Σχηματάρι, ο Άγιος Ιωάννης Ρέντη, το Περιστέρι, «σκοτώνοντας κόσμο με τη σφραγίδα του κράτους».

Όπως εξηγεί στο tvxs.gr ο κ. Παντέλογλου, στους αστικούς χώρους της Ελλάδας, η συλλογή των στερεών αποβλήτων είναι αυθαίρετη και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος στην πηγή δημιουργίας τους που είναι οι παραγωγικές μονάδες και οι εισαγωγές εμπορευμάτων μονάδες. Επομένως, διασπείρεται στην κατανάλωση και στα χέρια της νοικοκυράς το οτιδήποτε παράγει -με όποιον σχεδιασμό παράγει- το οικονομικό ενδιαφέρον κάποιων ιδιωτών.

Ακόμη, από τα σημεία που εμφανίζονται, τα στερεά απόβλητα στο σύνολό τους, τα οποία προέρχονται από νοικοκυριά και κέντρα συγκεντρώσεων, όπως στρατόπεδα, αθλητικές εγκαταστάσεις, βιομηχανίες, βιοτεχνίες, μαζεύονται σε μία βαρέλα και γίνονται μικτά επιμολυσμένα. Κανένας δεν ελέγχει την τύχη των τοξικών αποβλήτων των ειδικών αποβλήτων στις περιοχές όπου παράγονται. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της Ελευσίνας, των Οινοφύτων-Σχηματαρίου, του Αγίου Ιωάννη Ρέντη, του Περιστερίου, όπου παράγονται καθημερινά πολύ μεγάλες ποσότητες, εντός των οποίων φωλιάζουν τοξικά.

Όταν μικρή τοξική ποσότητα στερεών αποβλήτων αναμιχθεί κατά τη συλλογή με μεγάλες ποσότητες προσομοιαζόντων βιομηχανικών αποβλήτων, ακίνδυνων δηλαδή, τότε το σύνολο είναι μικτά επιμολυσμένα. Δεν υπάρχει το «ολίγον έγκυος» στα σκουπίδια, διευκρινίζει ο χημικός και βιοχημικός μηχανικός Θ. Παντέλογλου. Ο τρόπος συλλογής σε μια σειρά από δήμους που παράγονται και εμφανίζονται σε μεγάλες ποσότητες τοξικά βιομηχανικά απόβλητα είναι οι αιτία που το σύνολο των συλλεγομένων μέσα από τα κέντρα μεταφόρτωσης-συμπίεσης απορριμμάτων γίνονται μικτά επιμολυσμένα επικίνδυνα απόβλητα.

Ο κίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία είναι περισσότερο από εμφανής: διοξίνες, βαριά μέταλλα, συνέπειες καρκίνου, μετάλλαξη και τερατογένεση. «Τα σκουπίδια δεν είναι αστείο πράγμα, ο κίνδυνος διάδοσης μολυσματικών ασθενειών είναι ορατός, όταν παίρνεις απόβλητα από ένα νοσοκομείο ή από ένα ιατρείο. Πρόκειται για μια μάζα ανεύθυνα συλλεγμένη, ανεξέλεγκτη».

Παρότι ο νόμος προβλέπει να γίνεται ελεγχόμενη συλλογή, βάσει της οποίας ο παραγωγός στερεών αποβλήτων είναι υποχρεωμένος να τα διαχωρίζει κατά είδος και ποιότητα και να μην αφήνει τα τοξικά επικίνδυνα να αναμειγνύονται με τα κοινά στερεά απόβλητα, τα τοξικά καταλήγουν στη δημοτική βαρέλα διότι «τα χρήματα στη συλλογή είναι πολλά». Όπως επισημαίνει ο επιστήμονας, «τα απόβλητα χρεώνονται με το τετραγωνικό μέτρο. Μέσα σε μια μικρή βιοτεχνία μπορεί να φτιαχτεί το χειρότερο απόβλητο που μπορείς να φανταστείς, να πληρώνει τέλη αποβλήτων για παράδειγμα 500 ευρώ το χρόνο και επειδή ακριβώς βγάζει ειδικά επικίνδυνα απόβλητα να γλιτώνει εκατομμύρια, διότι αυτά έπρεπε να πάνε σε ειδικά κυκλώματα διακίνησης επικίνδυνων στερεών αποβλήτων, που είναι πανάκριβα. Εφόσον λοιπόν διαλέγει να τα παράγει, τα ρίχνει ανώνυμα στη βαρέλα της δημοτικής συλλογής πληρώνοντας ένα αντίτιμο στους δήμους και ανωνυμοποιεί το επικίνδυνο απόβλητό του. Έτσι γίνεται η ζημιά στην Ελλάδα με τα απόβλητα. Πρόκειται για μια συναλλαγή μεταξύ επιχειρηματιών και αρχών, μια τοπική διαπλοκή της εξουσίας με τους ρυπαντές. Το φαινόμενο αυτό είναι εντονότατο σε περιοχές όπως οι παραπάνω. Στα Οινόφυτα, στο Σχηματάρι, στην Ελευσίνα γίνονται οι μεγάλες συναλλαγές».

«Παρότι ο νόμος δεν εφαρμόζεται, μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν ελεγκτικά όργανα που τον επιβάλλουν. Γι’ αυτό μιλάμε για λαθρεμπόριο τοξικών αποβλήτων στην Ελλάδα που σκοτώνει κόσμο, γιατί πλέον σκοτώνει κόσμο με σφραγίδα του κράτους. Αυτό είναι το φαινόμενο του εξασθενούς χρωμίου στην περιοχή του Ασωπού, από εκεί προκύπτει: από την παράνομη διακίνηση επικίνδυνων στερεών αποβλήτων. Τα θάβουν, τα κρύβουν, τα μετονομάζουν και τα πετούν στη δημοτική βαρέλα».

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Πράσινη μη ανθρώπινη συνείδηση

Της Χρυστάλας ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ*

Σ’ αυτή τη χώρα τα πεζοδρόμια είναι είδος πολυτελείας και αποτελούν μόνο διακοσμητικό στοιχείο. Έχει παρεξηγηθεί πλήρως η σημασία τους και ο σκοπός για τον οποίο δημιουργούνται. Όταν δεν έχουν τα γνωστά εμπόδια, βάζουμε από μόνοι μας λες και δεν μπορούμε να τα δούμε άδεια για να περπατήσουν οι πεζοί. Από άγνοια, τα δενδροφυτεύουμε μετατρέποντάς τα σε κήπους και παρτέρια εξαλείφοντας αυτόματα τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Και ενώ ορισμός του πεζοδρομίου στις αναπτυγμένες χώρες και σύμφωνα με τον Κ.Ο.Κ. είναι «Το υπερυψωμένο ή άλλως διαχωριζόμενο τμήμα της οδού που προορίζεται για πεζούς», για κάποιους πεζοδρόμιο είναι «ο εκ δεξιών ή εξ αριστερών και κατά μήκος του οδοστρώματος δενδροφυτευμένος χώρος, το οποίο μάλιστα πρώτα πλακοστρώνουμε για να επιβαρυνθούμε με επί πλέον έξοδα.

Από μειωμένη συνείδηση ασφάλειας και δη συνείδηση οδικής ασφάλειας που χαρακτηρίζει τους πολιτισμένους λαούς, δενδροφυτεύουμε ακόμα και πεζοδρόμια κατά μήκος εξοχικών οικιών σε πευκόφυτες περιοχές, ή στενά πεζοδρόμια κατά μήκος μεγάλων πάρκων.

Αφού πρώτα οι διάφοροι δήμοι έχτισαν ακόμα και τα κοτέτσια χωρίς να προβλέψουν χώρους πρασίνου, ενδιαφέρθηκαν τάχα αργότερα για τον καλλωπισμό και την καθαρή ατμόσφαιρα της περιοχής τους. Ψηλές δενδροφυτευμένες ζαρντινιέρες τοποθετούνται χωρίς σοβαρές μελέτες κατά μήκος των λεωφόρων που στα περισσότερα σημεία από μόνες τους ακόμα και χωρίς τα φυτά κρύβουν την ορατότητα.

Φοίνικες και ευκάλυπτοι σε στενά πεζοδρόμια και σε γωνίες δρόμων που αφενός μεν παίρνουν τη θέση των πεζών, αφετέρου δε τα ακλάδευτα κλαδιά τους κρύβουν όχι μόνο τη σήμανση και τη φωτεινή σηματοδότηση αλλά ουκ ολίγες φορές και ολόκληρη τη διασταύρωση. Καλοστημένες παγίδες που παραπλανούν τους οδηγούς και κυρίως τους οδηγούς δικύκλων. Νέους ανθρώπους οι οποίοι βγάζουν μεροκάματο διανέμοντας πίτσα και σουβλάκι.

Το 82% των τροχαίων ατυχημάτων γίνεται σε γειτονιές των πόλεων λόγω του υπερβολικού αριθμού τροχοφόρων και πεζών. Με το παραμικρό λάθος του οδηγού κάθε τροχοφόρου ή πεζού, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα εμπλοκής σε ατύχημα. Το 30% των νεκρών από τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα είναι πεζοί. Το δε 50% αυτών των πεζών είναι παιδιά και έφηβοι.

Ενώ σε άλλες πόλεις του εξωτερικού ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού κυκλοφορεί με αναπηρικά καροτσάκια είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω αναπηρίας, στην Ελλάδα η εικόνα αυτή εκλείπει παντελώς. Τόσο που δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι αυτή η κατηγορία ανθρώπων δεν υπάρχει σ’ αυτό τον τόπο. Και όμως 10.000 περίπου αναπηρικά καροτσάκια πωλούνται στη χώρα μας κάθε χρόνο.

Η Ελλάδα είναι Πρώτη σε θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σ’ αυτή τη χώρα τα θύματα λόγω τροχαίων από το 1990 μέχρι τέλος του 2009 είναι 37.100 νεκροί και 63.500 σοβαρά τραυματίες (συμπεριλαμβανομένων και αυτών που έμειναν ανάπηροι). Ανάπηροι, η πλειοψηφία των οποίων είναι νέοι άνθρωποι που προσπαθούν να προσαρμοστούν σε ένα είδος ζωής που εμείς τους το στερούμε. Συμπεριφερόμενοι απάνθρωπα, και επικαλούμενοι τάχα αγάπη για το πράσινο, καταντήσαμε να «φυτεύουμε» αυτούς τους ανθρώπους σ’ ένα διαμέρισμα-κουτί καθηλώνοντάς τους σε μία αναπηρική καρέκλα με μια οικογένεια να βασανίζεται, να υποφέρει και να αργοπεθαίνει ταυτόχρονα μαζί τους. Τους υποχρεώνουμε να κρυφοκοιτάζουν με ζήλια από την κουρτίνα τις φουντωμένες νεραντζιές που τους παίρνουν τη θέση στο πεζοδρόμιο και οι οποίες παρελαύνουν υπεροπτικά έχοντας την εύνοια του κράτους και των οπαδών της πράσινης χωρίς ίχνος ανθρώπινης συνείδησης.

Προβάλλοντας την πράσινη συνείδηση σαν πολιτισμό και κοιτάζοντας μονόπλευρα, χάσαμε το νόημα. Στην προσπάθειά μας να βρούμε λύσεις για να ανασάνουμε στις αφιλόξενες πια πόλεις μας, παραλογιζόμαστε και εφαρμόζουμε το «ο θάνατός σου η ζωή μου». Ξεχάσαμε ότι η αγάπη για το πράσινο είναι αγάπη για τον άνθρωπο.

Το θέαμα των ανακατεμένων πεζών και τροχοφόρων στο οδόστρωμα είναι εικόνα τριτοκοσμική και προκαλεί ντροπή. Σε μια χώρα που επιθυμεί να χαρακτηρίζεται ως τουριστική, ντροπή προκαλεί και το γεγονός ότι οι τουρίστες παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα προσπαθώντας να κυκλοφορήσουν στις πόλεις μας.

Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι ολόκληρες περιοχές μπαίνουν σε σχέδιο πόλεως χωρίς να προβλέπονται πεζοδρόμια. Η κυκλοφορία πεζών σε δρόμους τεσσάρων μέτρων με περιφραγμένα περιβόλια και κατοικίες γίνεται επικίνδυνη, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κυκλοφοριακό πρόβλημα ακόμα και στις εξοχές.

Κανένας δεν θα ήθελε να χάνονται δένδρα στις πόλεις και κυρίως στην Αθήνα. Επιβάλλεται όμως να εφεύρουμε λύσεις για να συνυπάρξουν με ασφάλεια άνθρωποι και δένδρα.

1) Τα δένδρα στα πεζοδρόμια τα οποία δεν επιτρέπουν για διάφορους λόγους την πρόσβαση σε πεζούς και άτομα με αναπηρίες πρέπει να μεταφερθούν και να «καθηλωθούν» σε παραπλήσια πάρκα. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, να κοπούν και να φυτευτούν άλλα αντίστοιχα σε αριθμό σε χώρο πρασίνου.

2) Τα φυτά στις γωνίες πλατιών δρόμων τα οποία κρύβουν τη σήμανση, τη φωτεινή σηματοδότηση και γενικά την ορατότητα στους διερχόμενους οδηγούς να μεταφερθούν επίσης.

3) Το ίδιο να γίνει με τα δένδρα που είναι κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου. Καταντήσαμε στην κυριολεξία γελοίοι με την προστασία του πρασίνου. Κάθε καλοκαίρι καίγονται χιλιάδες στρέμματα από τα δάση μας τα οποία πολλές φορές θα μπορούσαν να σωθούν αν εφαρμοζόταν μια καλή προληπτική πολιτική, ενώ προστατεύουμε 5-10 γέρικα και γεμάτα κάμπιες πεύκα που δημιουργούν πρόβλημα στη μέση του δρόμου.

4) Να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να φυτεύουμε θάμνους στις ταράτσες των πολυκατοικιών.

5) Σε διαχωριστικά διαζώματα και νησίδες να τοποθετούνται φυτά τα οποία καθαρίζουν την ατμόσφαιρα και όχι μόνο καλλωπιστικά.

6) Οι ζαρντινιέρες κατά μήκος των κεντρικών λεωφόρων προαστίων θα έπρεπε να αντικατασταθούν με απλή νησίδα με κάγκελο όπου να φυτεύονται δένδρα με ψηλό και καθαρό κορμό ούτως ώστε τα κλαδιά και το φύλλωμά τους να ξεπερνούν το ύψος κάθε πινακίδας σήμανσης και φωτεινής σηματοδότησης. Αν παραμείνουν, το ύψος τους να περιοριστεί τουλάχιστον σε 20 εκατοστά. Τα δε φυτά σ’ αυτές να είναι απλή θαμνώδης πρασιά. Οι λεωφόροι των διαφόρων προαστίων δεν είναι αυτοκινητόδρομοι. Είναι δρόμοι στους οποίους τόσο οι οδηγοί κάθε τύπου οχήματος όσο και οι πεζοί , πρέπει να έχουν πλήρη αίσθηση του τι γίνεται και στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας τόσο για λόγους ασφάλειας όσο και ομαλής διέλευσης των οχημάτων.

7) Όλα τα φυτά στους δρόμους θα πρέπει να κλαδεύονται τόσο συχνά όσο απαιτεί η ασφάλεια των διερχομένων και όχι όσο χρειάζεται η επιβίωση των φυτών.

8) Σε περιοχές που μπαίνουν σε σχέδιο πόλεως να προβλέπονται οπωσδήποτε πεζοδρόμια. Να επιβάλλεται δε ποινή στους ιδιοκτήτες οικιών που επιχειρούν από μόνοι τους να τα δενδροφυτεύουν.

Η εισήγηση έγινε στα υπουργεία Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων, Προστασίας του Πολίτη, Πολιτισμού και Τουρισμού, Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Έχει δε σταλεί σε όλα τα μέλη της Εδικής Μόνιμης Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας της Βουλής.

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Sea Diamond: «Η οικολογική καταστροφή θα είναι ανυπολόγιστη τα επόμενα χρόνια»




Ψήφισμα για την άμεση ανέλκυση του ναυαγίου του Sea Diamond κατέθεσε στο Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων χθες, Τρίτη το πρωί, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Θηραίων Πολιτών. “Η οικολογική καταστροφή από το ναυάγιο θα είναι ανυπολόγιστη τα επόμενα χρόνια” υπογράμμισε ο Γιώργος Διακοφωτάκης, ιδρυτικό μέλος της επιτροπής “Δράση για τη Σαντορίνη”, μιλώντας στο tvxs.gr.

της Κωσταντίνας Τσιλομελέκη

Περίπου 250 κάτοικοι του νησιού συγκεντρώθηκαν εχθές στην πλατεία Συντάγματος, επιχειρώντας να ασκήσουν πίεση προκειμένου να εξασφαλίσουν κάποια δέσμευση από την πολιτική ηγεσία για την ανέλκυση του ναυαγίου. Τα ΜΑΤ αρχικά τους εμπόδιζαν να φτάσουν στη Βουλή, όμως λίγη ώρα αργότερα αντιπροσωπεία τους συναντήθηκε με το Γενικό Γραμματέα του Κοινοβουλίου, Θάνο Παπαϊωάννου, ενώ δύο επιτροπές τους επισκέφτηκαν τον Συνήγορο του Πολίτη και το Υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας, όπου και κατέθεσαν ψήφισμα. “Για ακόμα μια φορά, μας έστελναν από επιτροπή σε επιτροπή χωρίς αποτέλεσμα” δήλωσε ο κ. Διακοφωτάκης.

Η απάντληση των καυσίμων του Sea Diamond, που ξεκίνησε ένα χρόνο πριν, δεν καθησύχασε τους κατοίκους του νησιού, αλλά ούτε τις οικολογικές οργανώσεις, οι οποίες μιλούν για φαρσοκωμωδία και εμπαιγμό. Τα αποτελέσματα των αναλύσεων που επιμελείται το ΕΛΚΕΘΕ δεν μπορούν να προβλέψουν τις μελλοντικές συνέπειες του ναυαγίου. Η κηλίδα των καυσίμων είναι ακόμα ορατή και, σύμφωνα με μελέτη επιστημονικής ομάδας του Πανεπιστήμιου Κρήτης, οι διαρροές πετρελαιοειδών και ρυπογόνων υλικών συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Παράλληλα, έχει ανιχνευτεί ποσότητα βαρέων μετάλλων, η οποία επιβάλλει περαιτέρω διερεύνηση. Όσο καθυστερεί η ανέλκυση, η διάβρωση του πλοίου το καθιστά μια εν δυνάμει πηγή ρύπανσης. Ταυτόχρονα κρίνεται ανεπαρκές το πλωτό φράγμα πάνω από το ναυάγιο και σύμφωνα με την μελέτη πρέπει να διπλασιαστεί, ώστε να διαφυλαχτούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι γειτονικές ακτές.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η απάντληση καθυστερεί λόγω της αυξημένης οικονομικής δαπάνης που απαιτεί. Ωστόσο, αυτό δεν ικανοποιεί τους κατοίκους και τις οικολογικές οργανώσεις. Σύμφωνα με τον κ. Διακοφωτάκη, "ο αγώνας δεν θα σταματήσει, μέχρι να ανελκυθεί η τοξική βόμβα που υπάρχει στο βυθό του νησιού τρία χρόνια τώρα".

Η ιστορία του ναυαγίου

Στις 5 απριλίου του 2007, στις 4 το απόγευμα, το κρουαζιερόπλοιο M/S Sea Diamond με 1.153 επιβάτες και 390 άτομα πλήρωμα προσκρούει, κατά τη διαδικασία κατάπλου στον Όρμο Φηρών της Σαντορίνης, σε χαρτογραφημένο ύφαλο. Ρυμουλκείται σε διπλανό όρμο, όπου και βυθίζεται σε βάθος 50 μέτρων 14 ώρες μετά την επιχείρηση εγκατάλειψής του. Δύο γάλλοι -πατέρας και κόρη- που επέβαιναν στο κρουζιερόπλοιο αγνοούνται.

Πολλά ήταν τα ερωτήματα που προέκυψαν μετά τη βύθιση, ενώ επιχειρήθηκε απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Οι κάτοικοι του νησιού, μπροστά στον κίνδυνο ρύπανσης της θαλάσσιας περιοχής γύρω από το ναυάγιο, οργανώνονται σε επιτροπές με βασικό αίτημα την ανέλκυση του. Σύμφωνα με απόφαση του αρμόδιου, τότε, υπουργού, επιβλήθηκε πρόστιμο πάνω από 1,1 εκατ. ευρώ σε βάρος του πλοιάρχου και της πλοιοκτήτριας εταιρίας, καθώς δεν πραγματοποιήθηκε διενέργεια δειγματοληψιών, καταγραφή και συνεχής παρακολούθηση των συνεπειών στη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα της ευρύτερης περιοχής του ναυαγίου. Από τη μεριά της, η πλοιοκτήτρια εταιρία ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία και ότι το "σφάλμα" ήταν η λανθασμένη χαρτογράφηση της περιοχής και βασική αιτία του ναυαγίου.

Το Μάιο του 2009 και δύο χρόνια μετά το ναυάγιο ξεκινά η απάντληση των καυσίμων από το κρουαζιερόπλοιο, με την επίβληψη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Δέκα μέρες μετά σταματά, ενώ οι κάτοικοι λαμβάνουν ασαφείς απαντήσεις όπως, ότι η αρμόδια για την απάντληση εταιρία δεν πληρωνόταν από την πλοιοκτήτρια. Τελικά ολοκληρώνεται τέσσερις εβδομάδες αργότερα με την εταιρία να δηλώνει ότι κάλυψε τα έξοδα της διαδικασίας λόγω "καλής θέλησης".

Το ΥΠΕΚΑ, τον περασμένο Μάρτιο και τρία χρόνια μετά το συμβάν, διαμορφώνει ένα ολοκληρωμένο σύστημα περιβαλλοντικής προστασίας της θαλάσσιας περιοχής της Σαντορίνης. Εξαγγέλει "δραστική" αντιμετώπιση του θέματος που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, συστηματοποιήση του προγράμματος παρακολούθησης των επιπτώσεων του ναυαγίου, χωρίς να αναφέρει πουθενά το σενάριο ανέλκυσής του. Παράλληλα το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών(ΕΛΚΕΘΕ) εμφανίζει απατελέσματα αναλύσεων "καθησυχαστικά" για το Υπουργείο, όχι όμως και για τους κατοίκους του νησιού.

Η κυβέρνηση καταδικάζει τη χώρα σε τεχνολογική και περιβαλλοντική καθυστέρηση στη διαχείριση απορριμμάτων

  Ο νέος Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων και η στρατηγική της χώρας όσον αφορά στην πρόληψη, στη διαλογή στην πηγή και στην ανακύκλ...